Jordan Henderson is inmiddels vertrokken bij Ajax, en dus lijkt er definitief een nieuwe controleur te komen. In het geruchtencircuit speelt al enige tijd de naam Elias Montiel rond. Tijd om eens op onderzoek uit te gaan naar deze Mexicaanse middenvelder, met een stukje over zijn data, en daarna aan de hand van beelden van de aanvallende en verdedigende kwaliteiten en verbeterpunten van deze kleine Mexicaanse spelversneller.
Elias Montiel, afkomstig uit de jeugdopleiding van Pachuca, brak in het seizoen 2023-2024 door in het eerste elftal van de Mexicaanse club. Destijds was hij slechts 17 jaar, en inmiddels twee jaar later (en dus 19 jaar) staat hij al op een ruime 70 wedstrijden in het eerste elftal van de partnerclub van Ajax. Tegelijkertijd was hij ook met zijn ploeg actief op het WK voor clubs, en speelde daar zeer naar behoren.
Allereerst tijd om hem ook op datagebied te vergelijken met Jordan Henderson tijdens het afgelopen seizoen. Deze data is zo mogelijk nog wat lastiger te scharen, met name vanwege het niveau van de competitie in Mexico. Als we naar het gehele plaatje kijken, valt ook hier op dat de profielen enorm vergelijkbaar zijn, hoewel Henderson een iets directere speelstijl lijkt te hebben met het aantal throughballs (steekpasses) en scoring contributions (betrokkenheid bij doelpunten), hoewel dit beide niet significant te noemen is en zeer waarschijnlijk een grotere relatie heeft met de speelstijl van de ploeg dan met de speler an sich. Dit geldt overigens voor de meeste absolute statistieken. Daar staat tegenover dat Montiel wat hoger scoort op intercepties en tackles naar ratio van balbezit (possession adjusted). Net zoals bij Morton is het meest significante verschil het percentage gewonnen kopduels te noemen, waarbij er een zeer groot verschil zit tussen de twee spelers. Al met al is het een vergelijkbaar profiel, met de kanttekening dat het qua niveau van de competitie erg lastig te vergelijken is op basis van deze data alleen. Tijd om nu eens in de beelden van deze kleine middenvelder te duiken, op aanvallend en verdedigend gebied.
Aanvallend
Montiel is de kleine kapitein van de Mexicaanse topclub, dat is wel duidelijk als je naar wedstrijden kijkt van Pachuca. Op vrijwel elk moment wil Montiel de bal in zijn voeten hebben, om vandaaruit het spel vorm te kunnen geven. Daarbij beschikt hij over zeer goede passing, zowel in de korte als in de lange pass. Hij is sterk in het spel naar voren toe vormgeven. Ook rondom de zestienmeter van de tegenstander wil hij graag dominant zijn aan de bal, en eist hij veelal de bal op. Met Montiel haal je een echte spelmaker in huis, dat is duidelijk. Ook herkent hij feilloos momenten dat zijn medespelers diepgaan of waar er ruimte ligt op het veld.
De kleine Mexicaan beschikt ook nog eens over een zeer goede techniek. Een tegenstander in zijn rug? Hij draait wel weg of maakt een goede lichaamsschijnbeweging. Een tegenstander die op hem af komt stormen? Ook dan is hij ze vaak de baas met een simpele dribbel. Daarin neemt hij veel risico in zijn spel en durft hij op vrijwel alle momenten onder de druk uit te spelen, of dit nu met een dribbel is of met een pass. Er zit een hoop durf in het spel van deze Mexicaanse middenvelder. Daarnaast profiteert hij op die momenten van zijn 1,70 meter en de bijbehorende wendbaarheid; in veel gevallen is hij daarom in staat om met speels gemak weg te draaien bij zijn tegenstanders.
Op hem kun je het woordje press-resistant (zoals ook bij Morton) wel plakken. Deze jongen durft op alle momenten risico te nemen onder druk, en speelt de bal eigenlijk altijd naar een ploeggenoot. Sterker nog, hij lokt vaak zelfs de druk uit om zo ruimtes te creëren. Je zal hem geregeld met een voet op de bal zien staan, of rustig zien wachten op momenten dat hij is uitgezakt naast of tussen zijn centrale verdedigers. Op die momenten lokt hij graag druk uit om daar dan onderuit te kunnen spelen, en vaak heeft hij ploeggenoten al zien bewegen voordat hij de pass geeft.
Toch lijdt hij wel enigszins aan iets wat ik inmiddels wel het Zuid-Amerikanen-syndroom kan noemen. Zijn tactische ontwikkeling is minder ver in vergelijking tot de meeste Europeanen. In zijn geval komt dat met name tot uiting doordat hij in veel situaties vooral bezig is met zelf aan de bal komen. In plaats van te kijken waar hij het meest optimaal kan staan, is hij vooral bezig met: hoe kan ik ervoor zorgen dat ik de bal krijg? Dat is een cruciaal verschil, wat er bij momenten voor zorgt dat hij juist passlijnen naar ploeggenoten dichtloopt. Ook biedt hij zich nog weleens op verkeerde plekken aan, bijvoorbeeld aan de zijkant. Allemaal details waarin je ziet dat hij ook niet altijd herkent welke ruimtes hij moet bespelen. Dit is een belangrijke stap die hij nog moet gaan zetten om echt bij Ajax als basisspeler in aanmerking te kunnen komen. Ook geldt voor hem dat zijn keuze voor wanneer hij de lange pass geeft niet altijd de juiste is. Hij heeft enorm de wens om de bal snel naar voren te brengen, maar vergeet daarbij soms wel eens de juiste risico’s in te schatten.
Defensief
Montiel weet duidelijk dat hij wat te compenseren heeft met zijn lengte (1,70 meter). Hij duikt namelijk vrijwel altijd de duels in met volle overtuiging. Op die manier bluft hij veelal tegenstanders af, en toont hij aan dat hij heel graag de bal wil veroveren. Ook schuwt hij daarbij tackles helemaal niet; op momenten dat het nodig is, glijdt hij er gerust op los. Toch zit hij veelal op de juiste momenten kort op zijn tegenstander om dan het duel te kunnen winnen. Zijn wil om een duel te winnen, in combinatie met zijn kleine wendbare postuur, helpen hem dan enorm.
Ook als we kijken naar het technisch verdedigen, ziet dat er over het algemeen goed uit bij de Mexicaan. Hij staat sterk op zijn benen, wacht vaak geduldig tot een tegenstander de bal te ver voor zich uitspeelt, en duikt er dan op. Daarbij komt dat hij ook met zijn wendbaarheid laag bij de grond kan blijven, en daarvan kan profiteren.
Positioneel gezien is het redelijk in orde wat Montiel laat zien. In momenten dat de bal in de buurt is, herkent hij vaak wel wat er nodig is om een pass te onderscheppen, en voorkomt hij vaak al dat het echt tot een duel kan komen. Tegelijkertijd is hij soms nog wat afwezig in momenten dat er druk gezet moet worden als ploeg, of is hij juist overijverig, waardoor er ruimtes achter hem ontstaan. Daardoor is er wel wat twijfel of hij in een systeem bij Ajax als enige nummer 6 nu direct al passend is. In het Mexicaanse voetbal komt hij daar meestal nog wel mee weg, omdat de andere teams hier ook niet in uitblinken, en hij nog veel kan compenseren.
Ook fysiek zijn er uiteraard wat nadelen aan deze jongen. Met zijn lengte komt ook de bijbehorende kopkracht — of het gebrek daaraan. Hij zal niet veel kopduels gaan winnen, en op momenten dat het nodig zal zijn, zal hij ook niet de meeste fysieke schouder-aan-schouderduels winnen. Dat is en blijft een nadeel, zeker in het systeem zoals bij Ajax de voorkeur lijkt te krijgen met één nummer 6. Daarin zal hij nog stappen moeten zetten om dit te kunnen compenseren met zijn positionering, want zover is het op dit moment nog niet.
Al met al is Montiel aan de bal een superinteressante speler: een echte spelversneller met een goede techniek en passing. Maar tegelijkertijd schuilen er in het defensieve en tactische wel risico’s bij deze jongen. Zijn plafond zal behoorlijk hoog liggen, maar de vraag is of hij op dit moment goed genoeg is om ook op Champions League-niveau al te acteren. Enerzijds heeft hij dat op het WK voor Clubs wel laten zien, anderzijds zijn er positioneel en defensief wel wat twijfels. In zijn totaliteit zijn er in elk geval geen twijfels aan het gigantische potentieel van deze jongen, maar zal hij zeer waarschijnlijk niet nu al Ajax qua leiderschap op sleeptouw nemen.
Geef een reactie