Na een lange onderbreking (om het zo maar te noemen) was het eindelijk weer zover: Ajax speelde weer een wedstrijd. Uiteindelijk werd het een vrij gemakkelijke overwinning, maar na het eerste kwartier leek dat nog niet zo vanzelfsprekend. Naarmate de wedstrijd vorderde, kreeg Ajax echter steeds meer controle en werd het eenvoudiger. Hier zijn een aantal zaken die tijdens de wedstrijd opvielen, en hoe Ajax erin slaagde meer controle te krijgen.
Het schuiven met Taylor zorgt voor controle
Vlak na de 2-0 gebeurde er iets opvallends: Taylor werd door Farioli naar de zijlijn geroepen, waar hij gepassioneerd – zoals we van Farioli gewend zijn – wat aanwijzingen kreeg. Maar wat was hier precies aan de hand en wat gebeurde er daarna?
Ajax had in het begin van de wedstrijd moeite om onder de druk van Fortuna Sittard uit te komen. Fortuna had zich goed georganiseerd in een compact 4-4-2-systeem, waarmee ze Ajax opvingen door de controleur constant onder druk te zetten. Dit maakte het moeilijk voor Ajax om op te bouwen, en leidde tot veel slordig balverlies en enkele kleine uitbraakmogelijkheden voor Fortuna.
De aanwijzingen van Farioli hadden alles te maken met de rol van Taylor in deze fase van de wedstrijd. Voor de 2-0 stond Taylor namelijk vaak op dezelfde lijn gepositioneerd als Fitz-Jim, wat vrij ver van de achterste linie was. Dit zorgde ervoor dat Fortuna met hun compacte formatie de linies goed kon afsluiten, waardoor Taylor en Fitz-Jim moeilijk aan de bal kwamen. Dit maakte het spel van Ajax stroperig en voorspelbaar, omdat er geen diepgang of aansluiting met de aanvallers was.
Na de 2-0 wordt een duidelijk tactisch patroon zichtbaar: Taylor zakt in de eerste fase van de opbouw dieper op het veld, vaak richting de linkerkant of zelfs de linkerflank. Hij positioneert zich vaak naast Henderson en soms zelfs zo ver terug als naast Baas of Hato. Het doel hiervan is om Fortuna Sittard in een lastig parket te brengen en hen tot keuzes te dwingen. Als één van de middenvelders van Fortuna met Taylor meeloopt, ontstaat er een gat op het middenveld. Lopen ze niet mee, creëert Ajax een overtal in de opbouw, waarbij ze met vier spelers (Šutalo, Baas, Henderson en Taylor) tegenover de twee spitsen van Fortuna staan. Dit overtal zorgt ervoor dat Fortuna steeds verder teruggedrongen wordt, en deze dominantie wordt alleen maar sterker na de rode kaart.
Door Taylor lager te laten spelen, zorgt Ajax ervoor dat er meer controle is in de opbouw en dat er constant druk op Fortuna wordt uitgeoefend, waardoor de tegenstander steeds minder in staat is om effectief te verdedigen en Ajax meer ruimte krijgt om hun spel te dicteren.
Het is inderdaad een klein, maar veelzeggend detail. Die simpele verschuiving van Taylor, zo’n 15 meter lager op het veld, toont aan hoe een subtiele aanpassing grote impact kan hebben op het verloop van de wedstrijd. Farioli toont hier zijn vermogen om het spel te lezen en op het juiste moment in te grijpen. Zijn ‘game management’ komt naar voren doordat hij niet alleen de zwaktes van de tegenstander herkent, maar ook kansen ziet om Ajax beter te laten functioneren. Het bewijst hoe kleine tactische aanpassingen het verschil kunnen maken, vooral in een wedstrijd waar aanvankelijk weinig ruimte leek te zijn.
Pasveer laat zich zien
De keuze voor Pasveer was omstreden, aangezien Ramaj één van de uitblinkers van het afgelopen seizoen was. Toch heeft Pasveer een onderbelicht voordeel ten opzichte van Ramaj: zijn vermogen om ruimtes te herkennen. Hoewel Ramaj absoluut een zeer vaardige keeper aan de bal is, heeft hij moeite met het inschatten waar de ruimtes liggen, of hij kort of lang moet spelen, en waar een overtal gecreëerd kan worden. In deze wedstrijd toont Pasveer duidelijk aan dat hij op dit vlak een stap voorligt op Ramaj, die deze stap natuurlijk later nog kan zetten (hij blijft immers een keeper met veel potentie).
De 2-0 is een mooi voorbeeld van Pasveers kwaliteiten. Hoewel er mogelijkheden waren om de bal kort te spelen, kiest Pasveer ervoor om de bal lang te spelen richting Akpom, een ongebruikelijke keuze. Dit kwam doordat de centrale verdediger van Fortuna had besloten door te stappen, waardoor Fortuna 1-op-1 kwam te staan met de laatste linie van Ajax. Hier zie je duidelijk Pasveers vermogen om ruimtes te herkennen en te weten hoe hij zijn spelers kan bereiken.
Dit is een ondergewaardeerde kwaliteit en essentieel voor het voetbal van Farioli, dat draait om het creëren van ruimtes en overtallen. Deze goal illustreert ook waarom voor Pasveer is gekozen: hij is precies de keeper die voldoet aan wat Farioli van zijn doelman verlangt.
Het spelen zonder linksbuiten
Het nadeel van het vertrek van Bergwijn is dat er nu slechts één echte linksbuiten over is: Godts. Om alvast een voorproefje te krijgen van een mogelijke oplossing, wisselt Farioli in de 66e minuut naar een systeem met twee spitsen, Weghorst en Akpom, waarbij de laatstgenoemde als linksbuiten gaat spelen. Dit is op zich een logische keuze, aangezien Akpom in zijn carrière vaker als tweede spits of, bij uitzondering, zelfs als buitenspeler heeft gefungeerd. Echter, Farioli’s systeem vraagt om een speler die aan de lijn blijft plakken, en dat is lastig te rijmen met de kwaliteiten van Akpom.
Waar Akpom in de eerste fase van de opbouw nog de volledige breedte houdt, trekt hij al snel naar zijn vertrouwde positie als tweede spits. Dit had deels te maken met het feit dat Ajax de volledige controle had tegen de tien man van Fortuna, maar het gaf al wel enigszins een inkijkje in wat Farioli verlangt van het Ajax-elftal. Dit legt namelijk vooral een verantwoordelijkheid bij Taylor en Hato, en daar zit logica in. Taylor wordt gevraagd om vaker de buitenbaan op te zoeken en voor de dynamiek en actie op de linkerflank te zorgen, zodat Akpom beter in zijn kracht kan spelen. Tegelijkertijd moet Hato bij momenten het spel breed houden. Dit is een subtiele aanpassing aan Farioli’s systeem, waarbij hij geen concessies doet aan zijn speelwijze, maar deze tweakt naar de kwaliteiten van de beschikbare spelers.
Een kanttekening blijft dat dit geen echte test was, aangezien Fortuna al geslagen was en zich volledig beperkte tot verdedigen. Het zal interessant zijn hoe dit systeem zich de komende weken verder ontwikkelt, en of er nog andere alternatieven zullen worden getest. Toch, on a personal note, lijkt een oplossing waarbij Akpom vanaf de linkerkant speelt kans van slagen te hebben, mits Taylor de buitenbaan bemenst en voor dynamiek zorgt. Anders wordt het te voorspelbaar. In de huidige selectie lijken er ook weinig spelers te zijn die Taylor’s rol op die manier kunnen overnemen.
Tegelijkertijd zijn er nog andere alternatieven te bedenken, zoals het inzetten van een middenvelder op de flank, bijvoorbeeld Wijndal, Gaaei, of van Axel-Dongen zodra hij terugkeert. De komende weken zullen uitwijzen wat de beste oplossing zal zijn.
Conclusie
Het maandje zonder voetbal heeft Ajax niet per se slecht gedaan. Waar het elftal in het begin nog duidelijk zoekende was, werden de patronen na de eerste fase steeds zichtbaarder. De komende weken volgen echter zwaardere tests, met de uitwedstrijd tegen Go Ahead Eagles en de wedstrijd tegen Besiktas. Na deze wedstrijden zullen we een beter beeld hebben van waar Ajax staat in zijn ontwikkeling.
Geef een reactie