Ajax – Fc Groningen

Na de zware uitwedstrijd tegen Slavia Praag stond binnen 72 uur alweer de wedstrijd tegen FC Groningen op het programma, een ploeg die lastig te verslaan is en een interessante speelwijze hanteert. Om daar iets dieper op in te gaan, volgt een klein stukje over FC Groningen, vooral omdat dit van belang is voor de rest van de wedstrijd.

FC Groningen speelt in balbezit vanuit een 4-2-2-2 systeem, wat inhoudt dat ze met twee controleurs, twee nummers 10 en twee spitsen spelen. Dit betekent dat ze met vier middenvelders opereren, waarbij de backs in veel situaties voor de breedte moeten zorgen. Ze richten zich vooral op het spel door het centrum en doen dit deels via de korte opbouw, maar schuwen de lange bal niet. Met twee slimme lopers in de spits en Schreuders, die vanuit de linker 10-positie diep loopt, vormt dit een lastig te bespelen ploeg.

FC Groningen verdedigt vanuit een 4-4-2 systeem, waarbij ze veelal zonedekking hanteren en proberen hoog op het veld de bal te veroveren door aan de balzijde over te gaan op mandekking. Dit betekent vaak dat er aan de andere kant van het veld ruimte ontstaat om te bespelen. Daarnaast staan de linies vaak goed compact, waardoor het voor de tegenstander zeker niet gemakkelijk is om door te voetballen.

De elftallen van beide teams tegenover elkaar met de te verwachten looplijnen.

Onorthodoxe verdedigende plan van Farioli

Defensieve stabiliteit is een van de sleutelpunten van het huidige succes van Ajax; de ploeg geeft nauwelijks kansen of doelpunten weg, en ook vandaag was dat weer het geval. Maar vanwege het gecompliceerde systeem van FC Groningen moest er wel een flinke truc uit de kast gehaald worden, en dat was een verrassende en onorthodoxe aanpak. Veel trainers zouden tegen dit systeem kiezen voor mandekking, waarbij de backs verantwoordelijk zijn voor de nummers 10 en Van den Boomen de centrale verdedigers kan ondersteunen. Farioli koos echter voor een offensievere en bij vlagen risicovollere aanpak. Hij besloot Taylor en Van den Boomen te koppelen aan de twee nummers 10, terwijl Rensch en Hato doorschoven om de backs van FC Groningen op te pakken. Tegelijkertijd werd Godts verantwoordelijk voor Stije Resink (de nummer 6 van FC Groningen), en namen Brobbey en Traoré het centrum van FC Groningen voor hun rekening.

De keuze van Farioli om dit op deze manier op te lossen, is waarschijnlijk gebaseerd op het feit dat hij de zijkanten wil blijven afdekken met de backs, en dat Taylor goed in staat is om de nodige meters defensief af te leggen. Daarnaast zorgt deze aanpak ervoor dat Godts niet constant achter Bacuna aan hoeft te lopen. In combinatie met het feit dat dit een simpele oplossing is, gezien de korte voorbereidingstijd, is het logisch dat Farioli voor deze strategie kiest.

Het druk zetten van Ajax grotendeels weergegeven, waarbij Ajax zoals gewoonlijk koos voor de eerste bal vanuit de keeper vrij laten.

Dit plan slaagde prima, tot aan de 1-1 van FC Groningen, waarbij voor het eerst de mismatch tussen Van den Boomen en Schreuders zichtbaar werd. Schreuders is een dynamische speler en ontsnapte daar uit de rug van Van den Boomen. Aanvankelijk leek er niet veel aan de hand, aangezien Šutalo nog achter hem stond, maar hij maakte een fout in het directe duel. Daarnaast maakte Van den Boomen opnieuw een fout door geen ondersteuning te bieden aan Šutalo, die in een moeilijke situatie terechtkwam. Deze tweede fout is een duidelijk voorbeeld van waarom Van den Boomen de kwaliteiten mist om een echte nummer 6 in het elftal van Ajax te zijn.

De fout van van den Boomen weergegeven, waar hij vergeet mee te lopen met zijn directe tegenstander, en Šutalo onvoldoende rugdekking geeft.

Plan van Ajax in balbezit werkte nauwelijks

Ajax heeft een duidelijk plan bij balbezit. Het team vormt zich namelijk in een 4-2-3-1-formatie, waarbij Taylor in de eerste fase van de opbouw naast Van den Boomen komt te spelen. Klaassen moet tegelijkertijd in de rug van de twee controleurs de ruimte zien te vinden. Het is echter duidelijk dat Klaassen maar matig slaagt in deze opdracht; in sommige fases staat hij te diep, waardoor het voor de centrale verdedigers te gemakkelijk is om hem op te vangen. Tegelijkertijd is het baltempo te laag, waardoor de linies van FC Groningen gemakkelijk kunnen sluiten. Zeker tegen een tegenstander die vanuit zonedekking speelt, is het van belang om ze in keuzes te dwingen, en daarvoor is snelheid in de balcirculatie essentieel. Met name Šutalo maakt een paar keer de verkeerde keuze door de bal langzaam naar Rensch te spelen, terwijl een directe pass naar Traoré of een crosspass naar de andere kant mogelijk was. Op die manier zouden er kansen gecreëerd kunnen worden tegen deze ploeg.

Een moment waarin duidelijk de 4-2-3-1 zichtbaar wordt, waarbij Klaassen ook weer te dicht bij de controleurs staat. In deze situatie moet hij of aan de bal kant komen zoals getekend, of dieper gaan staan waardoor hij een centrale verdediger uit positie lokt.

In de tweede helft werd het spel van Ajax na de eerste 5 à 10 minuten nog moeizamer, en dat had te maken met FC Groningen. In plaats van Klaassen vanuit zonedekking op te vangen, koos FC Groningen ervoor dat Blokzijl in zijn richting doorstapte, waardoor Ajax alleen via diepgang vanaf de flanken kon komen. Echter, die dynamiek ontbrak. Bij Taylor en Godts was duidelijk te zien dat de vermoeidheid erin sloop, Brobbey werd gewisseld (een wissel waar je in die fase vraagtekens bij kunt zetten), en Traoré speelde een zwakke wedstrijd. Deze combinatie van factoren maakte het extra lastig. Een verzachtende omstandigheid is dat dit de zesde wedstrijd in 15 dagen was, dus enige vermoeidheid is begrijpelijk, zeker met de huidige blessures, waardoor wisselen en rouleren moeilijker werd. Deze combinatie van factoren maakte een plan B nodig om tot doelpunten te komen.

Plan B bestond uit het switchen naar een 3-4-2-1 systeem, waarbij Taylor en Gaaei de flanken mochten bestrijken, en Akpom, Weghorst en Rasmussen in de voorhoede voor de kansen moesten zorgen. Dankzij de piekfijne voorzet van Gaaei (toch echt een van zijn kwaliteiten) kon Weghorst de zege veiligstellen. Met dank aan diezelfde Weghorst, die een fantastische pass afleverde op Akpom, werd het zelfs nog 3-1.

De bezetting dankzij de 3-4-2-1 is zeer goed op orde voor de goal, waardoor Ajax in de 16 bijna met gelijke aantallen staat.

Al met al is dit een prima resultaat voor Ajax, tegen een tegenstander die het dit seizoen ver gaat schoppen. FC Groningen is een van de best georganiseerde ploegen die ik dit seizoen als tegenstander van Ajax heb gezien, met veel variatie in balbezit en defensief behoorlijk solide. Vandaar dat dit echt een knappe overwinning is in de huidige reeks. Het blijft echter zo dat er nog veel werk aan de winkel is, en met een reeks van zoveel wedstrijden die nog volgen, wordt het interessant om te zien hoe Ajax zich uit deze reeks gaat redden.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *